Ay mı Güneş mi diye sorsanız tereddütsüz 'Ay' olurdu cevabım...
Gecenin en doğal ışıltısı...
Bütün büyüleyiciliği ile tam orda başınızın üzerinde duran bir sukûnet ve asalet penceresi...
Yıllardır çözemediğim bir büyü...
Sessizliğinde ışığıyla konuşuyor sanki sizinle....
Kimi zaman etrafında bir hâre ile mutluluğunu gösteriyor, kimi zaman o hâre yi saklıyor ama yine mutlu ışığıyla geceyi aydınlatıyor...
Işığını Güneş'ten alıyor deselerde ben mistik anlamda farklı bakıyorum...
Ay'la ilgili duyduğunuz derinlik Güneş'ten biraz daha farklı çünkü...
Ona doğru çekiliyorsunuz ama orda çok ince bi nüans var sadece onun izin verdiği kadarını görebiliyorsunuz...
Kimi zaman tepsi gibi bir parlaklık kimi zaman incecik bir Hilâl...
Kimi zaman da hepten kayboluş...
Ne kadarına izin verir ise o kadar aydınlatıyor sizi...
Bu ürkütücü mü? Hayır...
Orada olduğunu biliyorsunuz çünkü...
Değişmiyor sadece ışığıyla konuşuyor sizinle...
Ve ne kadar isterse o kadar söylüyor...
Siz ne kadar isterseniz değil...
Ay ne kadar isterse....
Bunun için Moonlight Sonata'daki ögeler bir o kadar gizemli...
Bunun için içini açan bir melodik ziyafetten farklı olarak ince bir nezaketle örülü bir ışık süzmesi dinlersiniz o eserde...
Ay'da Moonlight Sonata'da yalnızca anlatmak istediklerini anlatır size...
Sizin istediklerinizi değil...
Yine de Ay mı ? Güneş mi ?
İllâ ki "Ay"....
